" บนพื้นฐานความเป็นความจริงเเละการเเข่งขัน ต้องบอกว่าน่าชื่นชมเวียดนามด้วยซ้ำ เพราะนี่ถือเป็นประเทศที่ประชาชนในชาติต้องผ่านร้อนเเละหนาวมาอย่างโชกโชน

     หลายคนต้องหนีหัวซุกหัวซุน เเละพาตัวเองออกมาจากความรุนเเรงในศึกสงคราม โดยเฉพาะในสงครามเวียดนามเมื่อ 44 ปีที่เเล้ว ซึ่งโหดร้ายเเละจบลงด้วยการที่เวียดนามต้องสังเวยชีวิตประชากรตัวเองกว่า 2 ล้านคน โดยยังมีที่ได้รับบาดเจ็บอีกกว่า 3 ล้านคน

ภายหลังผ่านพ้นช่วงเวลาสุดเลวร้าย เราจึงเห็นความเป็นชาตินักสู้เเละดีเอ็นเอที่ไม่ยอมเเพ้ฝังอยู่ในตัวนักกีฬาเวียดนาม ทดเเทนพรสวรค์ที่ไม่ได้ถูกประทานให้ตั้งเเต่เริ่มเหมือนกับนักกีฬาจากอีกหลายชาติ

     นอกจาก ฟิลิปปินส์, อินโดนีเซีย, มาเลเซีย เเละสิงคโปร์ เเล้ว เวียดนาม คือ ชาติที่หากพล็อตกราฟเทียบกับไทย พวกเขา คือชาติที่สามารถส่องสะท้อน ถึงระดับความสามารถทัพนักกีฬาไทยได้เป็นอย่างดี

      ภาพรวมตอนนี้ หากจะบอกพวกเขายังคงตามหลังไทย เมื่อเทียบกับผลงานเเละความสำเร็จบนเวทีกีฬาใหญ่ๆระดับทวีปเเละโลกก็คงไม่ผิด

     สำหรับไทยเองยังคงนำหน้าเวียดนามอยู่ เหตุเพราะมีความพร้อมที่มากกว่า ด้วยทั้งต้นทุน ทรัพยากรที่มี รวมถึงระบบการบริหารในด้านต่างๆ ทำให้ในเวลานี้ยังพอจะพูดได้เต็มปากว่า การกีฬาไทยนำหน้าเวียดนามอยู่ช่วงตัวหนึ่ง

     อย่างไรก็ตาม หากจะบอกว่าพวกเขาคือ ""ลูกไล่"" ให้ไทยได้ต้อนสบายๆเหมือนเมื่อก่อนคงไม่ใช่ ในเเง่การเเข่งขัน เวลานี้เวียดนามพัฒนาตัวเองขึ้นมาได้ไกลหลายด้านเเละหลายมิติ โดยขยับพาตัวเองขึ้นมาสู้กับทัพไทยได้ดีเเละสูสีขึ้นเรื่อยๆ

     เเละไม่ว่าจะวัดกันด้วยกีฬาประเภทอะไร ชนิดไหน นี่คือคู่ต่อสู้ที่เเข็งเเกร่ง ซึ่งทัพไทยต้องเจอเเละจะประมาทไม่ได้ในซีเกมส์ 2019

10 ปีที่ผ่านมา วงการกีฬาเวียดนาม พยายามปลุกปั้น สร้างซูเปอร์สตาร์ในชนิดกีฬาต่างๆขึ้นมา ขณะเดียวกันยังไม่วายที่จะพัฒนาวงการกีฬาของตัวเองในด้านต่างๆขึ้นมาอย่างจริงจังด้วย ภายใต้การสนับสนุนของรัฐบาลตัวเอง

พวกเขาใช้เวลาถึง 20 ปี รอคอยเหรียญรางวัลเเรกในโอลิมปิก โดยนักกีฬาคนเเรกที่ทำได้ คือ ตราน ฮุย วัน ในกีฬาเทควันโด ในรุ่น 57 กก.หญิง เมื่อปี 2000

     ให้หลังจากนั้น เวียดนาม ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก โดยโอลิมปิกอีก 3 สมัยต่อมา ขยับคว้าเพิ่มได้เพียง 1 เงิน จากกีฬายกน้ำหนัก เมื่อปี 2008 ที่ปักกิ่ง"